اشعار و نوشته های اهالی روستا

شعر خشکسالی از داود شفیعی

خشک سالی

نه نو  دارم نه اُو  دارم  خودایا          نه یوز دارم  نه سُو  دارم  خودایا

ندارم  وایومو  توی مالی وقتو         قوناتی خشک سیدَهری خالی سختو

چوغُندر  خُوی گیزر  کِمیابی  کِمیاب        گل آفتاو   و کویو  وِرکَفت و نایاب

هولـو و  اِرمُویو سـاوی گُلاوی            وَه مونته خاطِرَش دِرنقشی خاوی

دیرَختاخشک وسِرخالی سیدَهرو             خودا انگار گو خُوی ماقهری قهرو

شولوغ  گرتا سِروش اِنکاری ماشکه         نَکیرَه  گو  یَه وقت دی کاری ماشکه

ندارِم طاقتی  دی ما  نَکر  تو            بو را ما لطفی خوی اِنکار  نَکر تو

نه جون دارم نه تابی خشکَه سالی         غِم و  دردا   زیاد و    غُصّه  مالی

خوداوندا به جونی هِرچی مومن          ایگر  وقتوت  ایکه   یَه سِر  وِمازن